Przedstawienie andrzejkowe
W dniu 29.11.2011 roku uczestnicy kółka teatralnego wystawili sztukę pt. ,, O Zuzannie, co nie chciała być panną”.
O godzinie 12 wszyscy zebrali się w sali gimnastycznej. Oprócz uczniów i nauczycieli obecni byli też rodzice małych aktorów. Następnie na środek wyszła pani dyrektor, poprosiła o ciszę i zaprosiła do obejrzenia przedstawienia. Zaczął się występ, który momentami był śmieszny i wesoły. Miał na celu pokazanie wróżb andrzejkowych. Przedstawiono lanie wosku, losowanie daty ślubu i układanie butów do progu drzwi. Aktorzy zostali nagrodzeni brawami. Później wszyscy rozeszli się do klas.
Uważam, że występ był bardzo ładny, a dzieci musiały poświęcić dużo czasu na przygotowanie się do swoich ról. Takie przedstawienia powinny odbywać się częściej, ponieważ są nie tylko możliwością rozwijania talentu, ale pokazują również polskie tradycje i obyczaje.
Emilka Grzędzińska, kl. VI
ODZYSKANIE NIEPODLEGŁOŚCI
10 listopada 2011 roku w naszej szkole odbyła się akademia z okazji Święta Odzyskania przez Polskę Niepodległości.
Wzięli w niej udział uczniowie i nauczyciele naszej szkoły oraz zaproszeni goście, czyli członkowie Rodzin Katyńskich.
Najpierw, w Sali gimnastycznej, odbyła się część artystyczna, którą przygotowały dzieci naszej szkoły. Uczniowie recytowali wiersze związane z odzyskaniem przez Polskę
niepodległości w 1918 roku. Chór szkolny śpiewał piękne pieśni patriotyczne. Po akademii wszyscy udali się przed szkołę, na apel pamięci przy Dębie Katyńskim, który symbolizuje
pamięć osób, jakie tragicznie zginęły w Katyniu. Uczniowie klasy IV zapalili znicz i złożyli go pod drzewem. Następnie miały miejsce podziękowania od pani Dyrektor i zaproszonych gości za wspaniały występ.
Uroczystość z okazji Święta Niepodległości była piękna, poważna i wzruszająca.
Przypomniała wszystkim ciężkie czasy walki o niepodległość.
Wiktoria Konior, kl. IV
Rok i jego dzieci
Dawno, dawno temu , przed tysiącem lat zaistniał dziadek Rok, który miał dwunastu
synów. Ciekawi świata, wędrowali po polach, łąkach i lasach, podziwiając piękne
krajobrazy, rośliny i zwierzęta.
Pewnego dnia, rankiem Rok zobaczył cztery młode ładne dziewczyny kłócące się ze sobą
o to, która jest najładniejsza, najpiękniejsza oraz która z nich ma zostać królową Ziemi i dwunastu miesięcy.
- Ja jestem piękna, mam długie złote włosy, a moja sukienka wygląda jak mięciutki zielony dywanik. To ja będę rządziła przez dwanaście miesięcy.
- Nieprawda, to ja jestem piękniejsza od Ciebie, bo mam kolorową sukienkę w czerwone maki i duży, cudowny, słomiany kapelusz.
-To ja mam najładniejszą sukienkę - przyozdobioną różnobarwnymi liśćmi i chusteczkę uplecioną z babiego lata. Ja powinnam królować przez cały rok.
- Coś takiego ! To moja sukienka jest najśliczniejsza, bielutka jak mleko, ozdobiona milionem srebrzystych gwiazdek , a pantofelki moje migocą niczym gwiazdy na niebie. Wiadomo , to ja powinnam zostać królową!
-Nie kłóćcie się moje piękne damy . Zaraz was pogodzę, tylko się naradzę z moimi synami – rzekł Rok.
Po krótkiej naradzie powiedział do dziewcząt :
- Żeby było mądrze i sprawiedliwie , każda z was dostanie po trzy miesiące panowania.
Pierwsza będzie się nazywać Wiosna , druga Lato , trzecia Jesień ,a czwarta Zima. Dość już kłótni i przechwalanek, urodziwe panie! Niech każda z was zabierze swoje trzy miesiące i zacznie sprawiedliwie rządzić.
Od tej chwili każdy rok ma cztery pory roku.
Norbert Górny, kl. VI
Szkolna fortuna kołem się nie toczy
Właśnie jest wrzesień. Zaczęła się szkoła. Rano trzeba wstawać bladym świtem i pędzić do szkoły z kopyta.
W szkole, jak to w szkole. Czasem są takie lekcje, że ze strachu można dostać gęsiej skórki. Nauczyciele nie przyjmują żadnego tłumaczenia, bo uważają, że paluszek i główka to szkolna wymówka. Dobrze, że chociaż niektóre lekcje spływają jak z płatka. Chociażby takie wychowanie fizyczne, które lubią chyba wszyscy uczniowie. Interesująca i ciekawa jest również informatyka, chociaż pani jest bardzo ostra i na lekcji ma być cisza jak makiem zasiał. Najmilsze jednak są przerwy. Pomimo tego , że panuje na nich gwar jak w ulu. Czasami w szkole są takie dni, że czas upływa nam w żółwim tempie. Innym razem jest bardzo ciekawie i interesująco , a czas płynie tak szybko, jakby z bicza strzelił.
Wprawdzie to dopiero wrzesień i początek szkoły, ale wszyscy przystąpili do nauki z wielkim zapałem i oby się nie okazało, że to słomiany zapał, bo do następnych wakacji aż dziesięć miesięcy.
Laura Pniok, kl. VI
Pamiętam to, jakby zdarzyło wczoraj…
Kiedy przyszedłem do szkoły w uroczystym dniu naszego ślubowania i wszedłem do klasy z podbitym okiem, rozbitą nogą i szramą na twarzy, cała klasa chórem zapytała się „Łukaszu co ci się stało?”. Po chwili im wszystko wyjaśniłem, mówiąc: „Muszę być tak ubrany, ponieważ w wierszu, który mówię z Grzesiem spadłem ze schodów”.
Na przedstawieniu artystycznym zaśpiewaliśmy piosenkę o ślubowaniu i powiedzieliśmy swoje wiersze. Następnie pani dyrektor pasowała nas na uczniów SP 24 w Bielsku-Białej i dostaliśmy dużo słodyczy.
Myślę, że dzień ten był bardzo udany.
Łukasz Kolarz, kl. VI
SARDYNIA
Sardynia to piękna wyspa,
każdy z jej uroków chętnie korzysta.
To właśnie nad nią słońce często błyska
i słychać wesoły gwar ludzi na kąpieliskach.
Stołeczne miasto Cagliari
moi koledzy niedawno zwiedzali.
Znajduje się w nim port handlowy,
na którym rybacy mogą sprzedać swoje udane połowy.
Także międzynarodowe lotnisko
mieści się zupełnie blisko.
Sardynia jest częścią Italii
i wielu turystów się chwali, że tam właśnie bywali.
Piotr Tomasik, kl. V
Jest takie miejsce na świecie,
gdzie można się wybrać w zimie i w lecie.
Piękne, lazurowe Morze Śródziemne
podziwiać może każdy codziennie.
Klify strome, skaliste
oraz słońce gorące i promieniste.
Wspaniałą kuchnię śródziemnomorską serwują,
jednak każdą kuchnią świata Cię poczęstują.
Ponoć Sardynia słynie też z tego ,
Iż ma najlepsze wina kolego.
Musiałbym się tam przeprowadzić,
żeby wszystkie zabytki zobaczyć.
Ludzie szczęśliwi , uśmiechnięci
I zawsze mają dobre chęci.
A w telewizji też tak powiadano,
Że jest tam miasto czarownic w Campidano.
Damian Sromek, kl. V
Sardynia na Morzu Śródziemnym leży,
Do pięknej i ciepłej Italii należy.
Są tam góry wysokie i makia zielona,
Kraina do zwiedzania niemal wymarzona.
Chrupiąc bruschettę z oliwą złotą niby słońce,
Wędrujemy przez pola cichutko szumiące.
Ciepły mistral nam włosy rozwiewa i burzy
I ciekawe przygody na wyspie tej wróży.
Jakub Siuda, kl. V
Sardynio! Włoska wyspo!
Jesteś prawie największa,
Nigdy już nie będziesz mniejsza,
Sardynio! Włoska wyspo!
Na Tobie widziałem Nuragi,
Su Nuraxi di Barumini,
Różne zabytki dawnej kultury,
Pociągiem pojechałem w góry.
Kiedy przypomnę sobie chwile,
W których nie chciałem wrócić do domu,
Wspominam Cię Sardynio mile,
Gdy żeglowałem po Twoim błękitnym morzu.
Łukasz Kolarz, kl. VI
Drodzy Młodzi Poeci!
Po raz kolejny zachęcam Was do pisania wierszy o "CUDACH EUROPY" w ramach edycji programu "UCZENIE SIĘ PRZEZ CAŁE ŻYCIE / COMENIUS". Jednak teraz niech będą to wiersze zainspirowane CUDAMI SARDYNII.
Zachwycona utworami o Hiszpanii, z niecierpliwością czekam na wiersze, a także opowiadania Waszego autorstwa. Każdy tekst zostanie nagrodzony oceną z języka polskiego.
Utwory przesyłajcie na mój adres mailowy - w razie jakichkolwiek wątpliwości - służę pomocą.
Teksty będę publikowała na blogu. Powodzenia!
KONCERT
Dnia 19.04.11r. klasy II-VI pojechały na koncert do Bielskiego Centrum Kultury.
Wyruszyliśmy wynajętym autobusem, a kiedy byliśmy już w sali, zajęliśmy miejsca, wówczas pani prowadząca ogłosiła konkurs na książeczki o instrumentach.
Następnie przedstawiła wykonawców i zapowiedziała pierwszy utwór.
Przed każdym utworem, prowadząca opowiadała nam o tym, skąd pochodzi prezentowana muzyka i co ukształtowało prezentowany utwór.
W czasie koncertu odpowiadaliśmy na pytania związane z instrumentami lub muzyką, a za każdą poprawną odpowiedź dostawaliśmy wcześniej wspominane książeczki. Na koncercie słuchaliśmy takich instrumentów jak saksofon, klarnet czy fortepian.
Koncert bardzo mi się podobał, a najbardziej zachwycił mnie jazz.
Oliver Lisson, kl. VI
ndjk
Film Jan Paweł II. Szukałem Was
Dnia 24.03.11. klasa VI poszła do kina, by zobaczyć film dokumentalny pt. ,,Jan Paweł II, Szukałem Was’’.
Z projekcji dowiedzieliśmy się o życiu i przesłaniu Jana Pawła II. Film ukazuje jego wyjątkowe miejsce w historii kościoła i świata oraz to, jak jego naturalność, otwartość i poczucie humoru łączyły ludzi na wszystkich kontynentach, niezależnie od ich statusu społecznego, wieku, wyznawanych wartości czy religii. Osobowość Jana Pawła II sprawiała, że wszyscy napotkani ludzie czuli, że nie jest najważniejszy na świecie i że ma 20 ludzi z ochrony tylko, że jest człowiekiem - zupełnie jak oni.
Według mnie Jan Paweł II nadal istnieje w sercach wielu ludzi i jest dla nich wzorem do naśladowania.
Oliwer Lisson, kl. VI
ŚWIĘTO PATRONA SZKOŁY
Dnia 28 marca br. w naszej szkole odbyła się uroczysta akademia z okazji święta patrona szkoły Tadeusza Kościuszki.
Apel trwał od czwartej lekcji. Na początku poczet sztandarowy wprowadził sztandar szkoły. Następnie Łukasz Kolarz rozpoczął przedstawienie swoją prezentacją multimedialną. Dekoracja została pięknie przygotowana przez panią Elżbietę Golonkę. Później rozpoczął się występ, który miał na celu przekazanie podstawowych informacji o Tadeuszu Kościuszce. Po pięknej inscenizacji pani Elżbieta Golonka zapowiedziała konkurs, w którym brały udział po trzy najlepsze osoby z klas IV-VI. Rywalizacja przebiegła szybko, lecz trzeba było zrobić dogrywkę między czwartą a szóstą klasą, gdyż miały tę samą ilość punktów. W czasie, gdy jury przyznawało miejsca w konkursie, nasza wychowawczymi pokazywała fotografie dotyczące Tadeusza Kościuszki i prosiła uczniów z widowni, by odpowiadali. Już po chwili Pani Dyrektor Renata Kraciuk wręczała nam dyplomy. I miejsce zajęła klasa IV z przewagą jednego punktu nad klasą szóstą, która zdobyła II miejsce, natomiast III pozycję zajęła klasa V.
Naszym zdaniem ten dzień był udany, mimo że zajęliśmy II miejsce w konkursie o patronie szkoły. Akademia była ciekawa i dużo się dowiedzieliśmy. Będziemy starać się częściej organizować takie uroczystości, gdyż są bardzo lubiane przez wszystkich uczniów.
Łukasz Kolarz i Klaudia Sromek, kl. VI
FOLKLOR SŁOWACKI I BESKIDZKI
Dnia 21.03.2011r. uczniowie klas: pierwszej, drugiej, czwartej, piątej i szóstej naszej szkoły wzięli udział w koncercie, pt. „Folklor słowacki i beskidzki”.
Występ słowackiej grupy artystycznej miał miejsce na Małej Scenie Teatru Polskiego w Bielsku – Białej. Kapela cymbałowa przedstawiła się nam i zagrała dwie piosenki.
Wykonawcy grali na: cymbałach, skrzypcach, altówce, wiolonczeli, kontrabasie i syntezatorze. Następnie wszystkie instrumenty zagrały gamę C-dur, szczególnie spodobała się nam gama cymbałów. Później artyści zagrali także pieśń z udziałem cymbałów, ale bez skrzypiec. Pod koniec występu uczyliśmy się piosenki słowackiej, a także dowiedzieliśmy się z jakich elementów składa się ludowy strój słowacki. Zostaliśmy również rozbawieni językowym „wpadkami” z pogranicza Polski i Słowacji.
Koncert bardzo się nam podobał. Był ciekawy i interesujący. Wszyscy podziwiali grę na cymbałach.
Łukasz Kolarz, Oliver Lisson, Grzegorz Krysta, Szymon Żabiński
Prawdziwa historia Hrabiego Drakuli…
To miały być wspaniałe wakacje. Zapowiadały się świetnie. Miałem pojechać z rodzicami i bratem do Transylwanii w Rumunii. Wszyscy w szkole mi zazdrościli, ponieważ chcieliśmy zwiedzić zamek Hrabiego Drakuli.
3 lipca mieliśmy lot do Rumunii. Byłem spakowany już od wielu dni. Nie mogłem wytrzymać. Wreszcie nadszedł wymarzony dzień. Lot był spokojny, nic dziwnego się nie działo. Po wylądowaniu, poszliśmy po bagaże. Następnie wynajęliśmy auto i pojechaliśmy do naszego domku.
Na granicy miasta było napisane coś w stylu: ,,Wjazd tylko na własne ryzyko”. Kiedy wreszcie dotarliśmy do domku, zrobiło się już bardzo późno, więc wszyscy położyliśmy się spać. Rano wstałem pierwszy. Umyłem się, ubrałem i poszedłem się przejść.
Wracając, zobaczyłem leżące na schodach miejscowe czasopismo. Podniosłem go i zabrałem ze sobą. Gdy przyszedłem do domu, wszyscy już wstali. Przy śniadaniu dałem gazetę tacie i poprosiłem, żeby nam powiedział, co tam jest napisane, ponieważ jako jedyny znał trochę język rumuński. Najpierw przeczytał sobie po cichu, po czym lekko przybladł. Zapytaliśmy go, o co chodzi, ale przez dłuższą chwilę nie odpowiadał. Wreszcie przetłumaczył nam nagłówek pewnego artykułu: ,,Dziwne zdarzenia w zamku Hrabiego Drakuli. Czy wampiry to tylko legenda?”.
A my mieliśmy zamiar tego dnia tam pojechać… Zapytałem czy to pokrzyżuje nasze plany. Tata stwierdził, że nie boimy się jakichś wampirów i zwiedzimy zamek, który znajdował się w miasteczku Bran. Na miejsce dotarliśmy późnym popołudniem. Zwiedzanie zajęło nam parę godzin. Kiedy wyszliśmy, w parku zobaczyliśmy dziwnych ludzi. Obok nich leżały inne osoby, które wyglądały jak nieżywe. Zaczęliśmy uciekać, mama krzyczała. Na schodach było pełno krwi. Dotarliśmy do samochodu i ruszyliśmy z piskiem opon. Gdy dojechaliśmy do domu, zamknęliśmy drzwi, okiennice i zabarykadowaliśmy je stołami, szafami, krzesłami i czym tylko się dało. Nie zasnęliśmy przez całą noc.
Rano wyszedłem przed dom i zobaczyłem leżącą gazetę. Podniosłem ją i zaniosłem tacie. Był w niej długi artykuł, poświecony wczorajszym wydarzeniom w zamku Hrabiego Drakuli.
Firma Direct Company przepraszała wszystkie osoby, które narażone były na stres, w związku z kręceniem scen do nowego filmu „Prawdziwa historia Hrabiego Drakuli”…
Piotr Kubica, kl. VI
PRZEDSTAWIENIE PT. „PRZYGODY TOMKA SAWYERA”
Dnia 01 III br. klasa V wybrała się do Bielskiego Centrum Kultury na sztukę pt. "Przygody Tomka Sawyera".
Przedstawienie zostało zorganizowane na podstawie powieści Marka Twaina. Wszyscy aktorzy byli doskonale dobrani do odgrywanych ról. Najpierw na scenę weszło dwóch chłopców turlających beczkę. Następnie Tomek dostał karę od swojej cioci za podjadanie konfitur i podstępem wykorzystał kolegów do wykonania zadanej mu pracy. Później chłopiec został wyśmiany w szkółce niedzielnej, ponieważ oszukał księdza. W dalszej kolejności Huck i Tomek wybrali się na cmentarz, aby wywabiać brodawki zdechłym kotem. Niestety, byli tam świadkami morderstwa doktora Robinsona, którego dokonał Indianin Joe, lecz zrzucił winę na Muffa Pottera. Później trzej kolegów opuściło miasteczko St. Petersburg i udali się na wyspę Jacksona, gdzie bawili się w piratów. Później wysłuchali swojej mowy pogrzebowej i wyjawili swoją tajemnicę. W dalszej kolejności Tomek i Becky zagubili się w pieczarach, lecz wszystko dobrze się skończyło. Na koniec Tomek i Huck znaleźli skarb i byli bogaci. Muzyka w sztuce była bardzo wesoła i odpowiednio dopasowana do poszczególnych scen. Stroje aktorów dobrano zgodnie z opisem postaci w lekturze. Dekoracje zostały pomysłowo zrealizowane, a ich zmiana odbywała się niezwykle sprawnie.
Dzieciom bardzo spodobał się spektakl i wszyscy byli zadowoleni.
Emilka Grzędzińska, Agnieszka Marynowska i Julka Pawlus
