Jan Matejko "Astronom Kopernik"

Gabriela Kubas, kl. IV

Kanonikiem był i astronomem.
Otworzył
Przed nami edukacji drzwi
Edukacji drzwi
Ruszył Ziemię, wstrzymał Słońce.
Nasz wielki Rodak zakochany w niebie czerni.
I już wiesz ,że to…
Kopernik.


Natalia Pomorska, kl. IV

Kopernik

Dawno, dawno temu, żył chłopiec Mikołaj Kopernik.
Mieszkał w Toruniu na ulicy Rabiańskiej 17. Jako malutkie dziecko lubił patrzyć na niebo i oglądać gwiazdy. Wyobrażał sobie, że jest w statku kosmicznym i leci na księżyc. Nastoletni Mikołaj idzie na studia na kierunek astronomiczny. Pewnego dnia wychodzi na balkon i myśli  „Ciekawe, niby nasza Ziemia jest w środku Drogi Mlecznej. Ale jakby było inaczej, nie było by u nas zimy i lata, albo wiosny czy jesieni.” Stojąc na balkonie i rozmyślając Mikołaj oglądał planety, galaktyki i gwiazdy przez teleskop. Liczył, pisał
i rysował. Nareszcie krzyknął:
-Wiem! To słońce jest na środku Drogi Mlecznej,
A Ziemia kręci się wokół słańca!
Jego niewiarygodne odkrycie wyśmiewa-no. Lecz po jego śmierci okazało się, że to prawda, i w tą prawdę wierzymy do dzisiaj.


Alicja Laszczak, kl. IV

            OPOWIADANIE PAMIĘTNIK
             JAN MATEJKO ,,KOPERNIK”

Pewnego dnia oglądałam obraz Jana Matejki ,,Kopernik”, który bardzo mi się spodobał i dużo o nim myślałam. Następnej nocy przyśniło mi się, że znalazłam się w pracowni naszego słynnego astronoma. Bardzo się z tego powodu ucieszyłam, ponieważ zawsze chciałam się z nim zobaczyć i zadać mu kilka pytań.
Zobaczyłam go wpatrzonego w gwiazdy. Był bardzo zamyślony. Noc była gwiaździsta i dosyć ciepła. Kopernik co chwilę odrywał wzrok od nieba               i zapisywał coś w wielkiej księdze lub rysował wielkim, drewnianym cyrklem. W ogóle nie rozumiałam, co tam pisał, tylko cyfry rozpoznawałam, ponieważ to była łacina. Jednak domyśliłam się, że jest to słynna księga o obrotach ciał niebieskich. Usiadłam sobie z boku i przypatrywałam się jego pracy, gdyż byłam pewna, że to co robi, będzie bardzo ważne w przyszłości. Wiem, że ludzie myśleli wtedy, że Ziemia jest płaska, że jest ona centrum wszechświata oraz że wszyscy, którzy mówili inaczej, byli zabijani. Podziwiałam jego odwagę, że odkrywa rzeczy, o których kiedyś wszyscy będą wiedzieć. Nieśmiało zaczęłam go pytać: „Co pan może powiedzieć o kosmosie i która gwiazda jest największa w kosmosie?”, ale do astronoma nie docierał żaden dźwięk, a mi wydawało się, że widzę go jak za szybą, więc zaczęłam przyglądać się pracowni, bo nigdy takiej nie widziałam. Znajdowała się ona na otwartym tarasie, a poza wielką lunetą i cyrklami rozpoznałam tylko dużą planszę              z narysowanymi planetami. Nie byłam w stanie odgadnąć, do czego służą inne przyrządy, ale to pewnie dlatego, że Kopernik żył bardzo dawno temu. Powiedziałam mu wtedy krótki wierszyk, który kiedyś usłyszałam:

„Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię,
polskie wydało go plemię.”

Pan Kopernik jakby mnie w końcu usłyszał, podniósł na mnie wzrok, lekko się uśmiechnął, otworzył usta, jakby miał coś powiedzieć i niestety wtedy się obudziłam.
Po przebudzeniu wymyśliłam krótki wierszyk:

Jestem bardzo dumna z tego,
Że Kopernik był Polakiem,
Wstrzymał Słońce, ruszył Ziemię,
Bardzo mądrym był człowiekiem.