Antonio da Silva Porto "Kobieta na osiołku"

Iga Machalica, kl. IV

„Kobieta weterynarz i chory osiołek''

Pewnego dnia byłam w Portugalii w mieście Porto. Było to 2 lata temu.

Poznałam tam kobietę, która nie wiedziała, czym chciałaby się zajmować. Kochała zwierzęta, więc kupiła sobie osiołka. Zwierzę bardzo jej pomagało: nosiło ciężkie torby i gdy Flora była zmęczona, wiózł ją na grzbiecie. Kobieta nie rozstawała się z osiołkiem. Pewnego dnia zwierzę rozchorowało się. Flora wzywała wszystkich lekarzy, lecz żaden nie wyleczył osiołka.

Ostatni z nich powiedział:

-Znam pewnego dobrego weterynarza, na pewno pomoże.

-Gdzie mogę go znaleźć, zna pan jego adres?- zapytała kobieta.

-Mieszka we Francji, jadę tam i on na pewno powie mi, jak wyleczyć osła- odpowiedział.

Flora czekała na lekarza tydzień. Przyszedł od niego list, jak wyleczyć zwierzę. Kobieta po paru dniach wyleczyła osła. Był jej bardzo wdzięczny, a Florze było bardzo miło z tego powodu. Kobieta była szczęśliwa, kiedy pomagała zwierzętom, wymyśliła, że zostanie weterynarzem.

Stało się tak i kobieta ta była najlepszym weterynarze, nie tylko w Porto, ale i w całej Portugalii.

Nikola Kaim, kl. IV

,,Kobieta na osiołku''

Kiedy pojechałam do Portugalii,wydarzyła się tam niezwykła historia.

Pewnego letniego dnia kobieta o imieniu Klara była bardzo zmęczona i nie mogła prawie chodzić. Wtedy zobaczyłam, jak pewien pan napada na Klarę. Nagle pojawił się nie wiadomo skąd osiołek. Był przepiękny, nigdy piękniejszego nie widziałam. Miał srebrną sierść,malutkie uszka oraz czarne oczy. Gdy bandyta zauważył osła, od razu uciekł. Osiołek szybko,bez zastanowienia wziął Klarę na swoje plecy. Przez długi czas jechali w niezręcznej ciszy,aż Klara w końcu powiedziała sama do siebie:

-Czemu ten osiołek nie umie mówić?

-No wiesz!Ja umiem mówić-odezwał się osiołek.

-Kto to powiedział?-zapytała Klara.

-Spójrz w dół-to ja osiołek. Mam na imię Oskar.

-Miło mi cię poznać,Oskar. Ja mam na imię Klara.

Osiołek tak się przyzwyczaił do Klary,że nie odstępował jej na krok.

Pewnego dnia Oskar zaginął,Klara szukała go wszędzie. Jednak osiołek nie znalazł się. Klara bardzo się tym zasmuciła,a na dodatek to były jej urodziny. Nagle Oskar zawołał:

-Hej!Hej!Klaro,jestem tutaj.

Gdy Klara weszła do środka jaskini,osiołek zaczął krzyczeć:

-Wszystkiego najlepszego!

-Sam przygotowałeś to przyjęcie?-zapytała.

-Tak!Proszę, otwórz.

-Dziękuje,nie trzeba było. Największym prezentem jaki mogłam sobie wymarzyć,jest nasza przyjaźń!

W ten sposób samotna kobieta zdobyła najpiękniejszy dar w życiu, czyli przyjaźń na całe życie.

Gabriela Kubas, kl. IV

,,Kobieta na osiołku”

Dawno temu w Portugalii żyła sobie pewna kobieta, która nie miała dzieci, a jej mąż wyjechał i już nie wrócił. Pewnego dnia wyszła na targ kupić jedzenie i zobaczyła tam osiołka, który miał trafić na rzeź. Szybko m pobiegła go odkupić. Rzeźnik powiedział, że sprzeda go za sto escudo. Kobieta zapłaciła mu i poszła z osiołkiem do domu. Osiołek tak się cieszył, że stłukł kopytkiem wazę. Kobieta dała zwierzęciu na imię Porto. Któregoś dnia, wraz z Porto opuścili dom. Poszli szukać przygód. Pierwszą ich przygodą było znalezienie jedzenia i schronienia. Kiedy dotarli na targ, znaleźli tam trochę jedzenia i jakąś skórę, z której można było zrobić namiot. To była ich pierwsza przygoda. Tak się polubili, że zawsze razem podróżowali.

Joanna Bielicka, kl. IV

,,O Ewie i osiołku''

W małym miasteczku w Portugalii mieszkała dziewczyna o imieniu Ewa. Zarabiała na życie sprzedając książki na straganie przy ulicy. Zawsze marzyła o wyjeździe do dużego miasta. Pewnego dnia przy jej straganie zatrzymał się osiołek. Następnego dnia zwierzę znów odwiedziła Ewę. Ewa zauważyła, że zwierzę przychodzi do niej przez cały tydzień. Dziewczyna dokarmiała osiołka i rozmawiała z nim. Z czasem zaprzyjaźnili się. Postanowili wspólnie wyjechać do dużego miasta. Ewa nazwała zwierzę Silwa. Włożyła wszystkie swoje książki do toreb i zapakowała je na Silwe. Było gorąco, więc osłaniała się parasolem. Jej marzenie zaczęło się spełniać.