Książka nr 5 (kl. VII-VIII) - K. Ryrych "Król"

 Punktacja:

Imię i nazwisko	Ilość punktów (książka nr 5 - max. 20 p.)	Ilość punktów za wszystkie zadania (max. 85 p.)
Natalia Bieniek	-	28
Kalina Lipińska	-	63,5
Zuzanna Tokarz	19	82
Aleksandra Urbańska	20	84
Filip Wojtaszewski	11	64
Krzysztof Baran	15	23
Jagoda Jakubiec	20	79
Amelia Michałek	-	40
Bartłomiej Kubiczek	-	17
Olivier Siuda	15	48,5
Mateusz Stokłosa	-	41,5

Przykładowe prace (pisownia oryginalna):

27.08.2015r.

Drogi Patryku,

Kiedy patrzysz na te słowa, zapewne jestem już gdzieś daleko. Nie mogę opowiedzieć, co dokładnie się wydarzyło, z jakiego powodu odchodzę. Wiem, nie jestem najlepszy w pożegnaniach, mam tego świadomość, a zapewne podczas mówienia Ci tego w twarz wszystko by mi się poplątało. Tak to już jest: można być dorosłym, a mimo to nie umieć w takiej czy innej sytuacji wydukać z siebie sensownego zdania. Nie jest to zależne od dojrzałości ani niczego podobnego.

Przechodząc do sedna: często tak się dzieje, że z czasem ludzie po prostu odchodzą. Prawdopodobnie o tym wiesz, jesteś naprawdę mądrym chłopcem. Dni mijają  i zawsze coś się zmienia. Gdybym miał jakiś wybór, z pewnością nie podległbym żadnej z tych zmian, zostałbym w mieście, codziennie czekając na Ciebie na ławce, nawet jeśli musiałbym czekać na zakończenie Twoich lekcji. Bywa tak, iż niestety nie zawsze mamy wpływ na to, co przynosi nam życie. Zdajesz sobie z tego sprawę zbyt dobrze, a człowiek w twoim wieku, nie ważne jaki nie powinien doświadczać niczego podobnego.

Nie wiem, do czego dojdziesz w przyszłości, gdzie poprowadzi Cię ta czekająca każdego kręta ścieżka. Mam nadzieję, iż pozostaniesz tak wyjątkowy. Pamiętaj, nie zawracaj sobie głowy moją nieobecnością i zacznij nowe, szczęśliwsze życie, na które w pełni zasługujesz. Nie pozwól, aby ktokolwiek kiedykolwiek przeszkodził Ci w byciu szczęśliwym. Patrz zawsze tylko dla siebie.

Życzę Ci powodzenia w  nowym roku szkolnym, mam nadzieję, że znajdziesz sobie znajomych, z którymi będziesz mógł rozmawiać tak samo, jak ze mną. Wierzę, iż również w Twoim domu wszystko będzie w porządku, a powrót Twojego ojca nie przyniesie ci jeszcze więcej problemów. Chcę, byś pomimo trudów pozostał szczęśliwy.

Zostawiam Ci mą koronę, żebyś mógł z dumą ozdabiać Twoją głowę. W pełni na nią zasłużyłeś, nawet nie próbuj w to wątpić. Niech ta papierowa konstrukcja Ci o mnie przypomina. Oby jak najdłużej, ponieważ nie mam pojęcia, kiedy znowu uda nam się spotkać.

Niezależnie od przyszłości, ten list zakończę słowami:

Do zobaczenia

Celestyn

PS: Chciałbym cię kiedyś zobaczyć w telewizji jako uczestnika zawodów pływackich.

/Aleksandra Urbańska/

***************************************************************************************************************

,,Brooklyn" 24.05.2015 r.
Drogi Patryku!
Mam nadzieję, że te wakacje były dla Ciebie tak ważne jak dla mnie. Chciałbym, abyś wiedział, że spędziłem z Tobą cudowne chwile. Dzięki Tobie poczułem się znów jak mały chłopiec, który mógł przeżywać wspaniałe przygody – lot balonem, budowanie, a potem puszczanie latawca… To były chwile cudownej beztroski!
Czas spędzony na wspólnych rozmowach uświadomił mi, że jesteś bardzo mądrym i wrażliwym chłopcem. Patrzysz na świat oczami dziecka, ale wnioski wyciągasz już jak dorosły. Bardzo podobały mi się nasze rozmowy, wspólne obiady i czas, który dane było nam razem spędzić.
Masz ogromny talent sportowy, zwłaszcza w pływaniu. Gdyby Twoja mama zapisała Cię do jakiejś szkółki pływackiej, jestem przekonany, że medale byłyby tylko kwestią czasu. Twoi rodzice byliby z Ciebie bardzo dumni!
Mam do Ciebie prośbę – daj szansę swojemu ojcu po powrocie ze szpitala. Według mnie bardzo dojrzałeś przez to lato. Inaczej już postrzegasz pewne rzeczy. Twój ojciec pogubił się, swoje niepowodzenia życiowe wyładowywał na Tobie i jest to nie do obrony. Może jednak pobyt w szpitalu dał mu czas na przemyślenie swojego postępowania? Pewnie będzie próbował odbudować relacje z Tobą – spróbuj dać mu drugą szansę.
Twoja mama wychowuje Cię na porządnego człowieka, który potrafi dzielić się tym, co ma. Uwierz mi, wielu dorosłych niestety tak nie potrafi. Jesteś naprawdę w porządku!
Na jakiś czas muszę wyjechać, dlatego nie będziemy się widywać. Moje sprawy trochę się skomplikowały i muszę się teraz nimi zająć. Mam nadzieję, że jeszcze się kiedyś spotkamy. Bardzo bym tego chciał! Dzięki Tobie poczułem, że znowu jestem komuś potrzebny, że mogę dzielić się swoim doświadczeniem. Wspólnie spędzony czas pozwolił mi na chwilę zapomnieć o moich troskach i kłopotach.
Dziękuję Ci za wszystko!
Szczerze oddany,
Celestyn
P.S. Pamiętaj o ćwiczeniach i pływaniu. Masz, chłopaku, talent!

/Jagoda Jakubiec/

**************************************************************************************************************

Drogi Patryku,

Zanim przeczytasz dalej, usiądź gdzieś spokojnie. Możesz tam gdzie siadywaliśmy razem na tej ławce, co skrzypi po lewej stronie. Piszę ten list nie dlatego, że coś się stało. Piszę, bo są rzeczy, które człowiek powinien zostawić za sobą, jak ślady stóp na piasku. Chociaż wiem, że niektórzy by woleli, żebym po sobie nic nie zostawiał, ale Ty nie jesteś jednym z nich. Nie wiem ile czasu minęło od naszego pierwszego spotkania, ale czuję jakbym przeżył z Tobą całe życie. Przy Tobie czułem, że nie jestem przeźroczysty i że moje imię znaczy coś więcej niż szyderstwo czy litość. Przyszedłeś do mnie z ciekawością dziecka i odwagą. Nie każdy potrafi patrzeć sercem tak jak Ty. Z początku myślałem, że to tylko chwilowe, że pewnego dnia nie przyjdziesz albo że zostaniesz wciągnięty przez swój własny świat. Ale Ty wracałeś, siadałeś obok mnie, czasem z herbatą, czasem z ciszą, a ja zamiast mówić uczyłem się słuchać. Nie miałem do Ciebie żadnych oczekiwań, może dlatego nasze spotkania były tak prawdziwe. Nie byłeś wolontariuszem w kamizelce, ale zwykłym chłopakiem, który z jakiegoś powodu zrozumiał więcej niż powinien w swoim wieku. W Twoich oczach widziałem pytania, których nigdy nie zadałeś na głos, a jednak ja znałem ich brzmienie i na ile potrafiłem, próbowałem na nie odpowiadać. Pamiętasz jak mówiłem, że ludzie często gubią to co naprawdę ważne, bo gonią za tym co ulotne? Dorośli są w tym mistrzami. A Ty choć sam przecież dźwigałeś wielki ciężar potrafiłeś zauważyć kogoś, kto spał na kartonie. To nie jest mała rzecz Patryku. To jest wyczyn. Przez większość życia byłem kimś kto po prostu „był”. Ani ważny, ani potrzebny. Ludzie rzucali spojrzenia; ale rzadko pytali o cokolwiek. Czasem rzucili drobniakiem, czasem obelgą, ale nigdy nie zainteresowali się kim jestem. Ty zapytałeś mnie: „jak masz na imię”. Te słowa miały w sobie coś czego nie dostałem od lat: szacunek, uznanie, godność. Nie musiałeś tego robić, nie musiałeś siadać obok, słuchać moich opowieści o dawnym życiu. Ale robiłeś to i to właśnie czyni Cię człowiekiem większym niż niejeden dorosły. Chcę żebyś wiedział , że to kim jesteś teraz nie musi określać całego Twojego życia. Można podnieść się nawet jeśli świat mówi, że już po wszystkim. Ja nie potrafiłem tego zrobić, ale Ty możesz. Gdy patrzyłem jak wracasz po dniu pełnym ciosów: tych w domu i tych w szkole, wiedziałem, że uczysz się czegoś co kiedyś będzie Twoją siłą. Nie wiem jak potoczy się Twoje życie, nieważne co będziesz robił, ale ważne kim będziesz. Jeśli zachowasz to światło, które miałeś w oczach, gdy siadałeś obok mnie będziesz kimś wielkim.  Na koniec proszę Cię tylko o jedno: kiedy zaczniesz się gubić w życiu, wróć na naszą ławkę, usiądź, posłuchaj. Może mnie już tam nie będzie, ale znajdziesz to co zostawiłem: ciszę w której ukryłem wszystko czego nie zdążyłem powiedzieć.

                                                      Twój stary przyjaciel z Brooklynu,                                                        Celestyn

/Zuzanna Tokarz/

Książka nr 4 (klasy IV - VI) - wyniki konkursu

 Prawidłowe odpowiedzi:

1. Głównym bohaterem powieści był Adam Cisowski.

2. Ojciec chłopca był lekarzem.

3. Chłopak znalazł na strychu pamiętnik księdza Koszyczka.

4. Bohater był nazywany szatanem, ponieważ posiadał wyjątkową zdolność rozwiązywania bardzo trudnych zagadek.

5. Chłopiec spędził wakacje we wsi Bejgoła.

6. Wanda miała oczy koloru fiołkowego.

7. Bohater zdemaskował fałszywego malarza, kiedy ten odmówił dokończenia portretu, tłumacząc się, że maluje tylko krajobrazy.

8. Z płaskiego talerza nigdy nie jadł bocian.

9. Skarb został ukryty w starym dębie.

Ilość zdobytych punktów (na 10 możliwych do uzyskania):

Janusz Hańderek - 10 pkt

Kacper Sanetra - 10 pkt

Hanna Kania - 10 pkt

Anna Magnes - 10 pkt

Dominika Ogórek - 10 pkt

Natasza Kulińska - 10 pkt

Eryk Lipiński - 10 pkt

Adam Cader - 10 pkt

Kamil Marchewka - 10 pkt

Zadanie do książki nr 5 (kl. VII-VIII) - K. Ryrych "Król"

Celestyn napisał do Patryka list, który nigdy nie został przez chłopca przeczytany. Jak myślisz, co w nim było? Zredaguj list do Patryka, który mógłby napisać jego dorosły przyjaciel.

W ocenie wypowiedzi będzie brana pod uwagę zawartość merytoryczna, kompozycja oraz poprawność językowa, ortograficzna i interpunkcyjna (0-20 p.).

Listy należy przesyłać poprzez dziennik elektroniczny do pani Anety Rymarczyk. Termin nadsyłania wiadomości upływa 31 maja.

Pytania konkursowe do książki nr 4 (klasy IV - VI)

 1. Podaj imię i nazwisko głównego bohatera powieści. / 1

2. Czym zajmował się ojciec chłopca? / 1

3. Co takiego chłopak znalazł na strychu? Do kogo należał przedmiot? / 2

4. Dlaczego bohater był nazywany Szatanem? / 1

5. Podaj nazwę miejscowości, w której chłopiec spędził wakacje. / 1

6. Jakiego koloru oczy miała Wanda? / 1

7. W jaki sposób bohater zdemaskował fałszywego malarza? / 1

8. Kto nigdy nie jadł z płaskiego talerza? / 1

9. Gdzie ukryty został skarb? / 1

Odpowiedzi należy przesłać za pomocą dziennika elektronicznego do pana Macieja Klibera. Termin nadsyłania odpowiedzi upływa 19 maja. 

Książka nr 5 (kl. VII-VIII)

 Katarzyna Ryrych 
Król

Pytania do książki zostaną opublikowane 16 maja.

Książka nr 4 (klasy IV - VI)

 

Kornel Makuszyński

Szatan z siódmej klasy

Pytania do książki zostaną opublikowane 4 maja.

Książka nr 4 (kl. VII-VIII) - C. Funke "Atramentowe serce" - wyniki konkursu

Punktacja:

Imię i nazwisko	Ilość punktów (książka nr 4 - max. 20 p.)	Ilość punktów za wszystkie zadania (max. 45 p.)
Natalia Bieniek	10	28
Kalina Lipińska	20	63,5
Zuzanna Tokarz	19	63
Aleksandra Urbańska	20	64
Filip Wojtaszewski	10	53
Krzysztof Baran	-	8
Jagoda Jakubiec	15	59
Amelia Michałek	-	40
Bartłomiej Kubiczek	-	17
Olivier Siuda	-	33,5
Mateusz Stokłosa	-	41,5

Przykładowe prace (pisownia oryginalna):

Szanowna Pani,

  Wczoraj skończyłam czytać wspaniałą książkę niemieckiej pisarki Corneli Funke p.t. „Atramentowe serce”. Książka tak bardzo mnie poruszyła, że pomyślałam, że można by ją omówić na lekcji języka polskiego. 

  Książka opowiada o dwunastoletniej dziewczynce o imieniu Meggy, która mieszkała wraz ze swoim ojcem w wynajętym domu. Jej tata kochał książki i zaszczepił tę miłość również w Meggy. Kiedy dziewczynka miała trzy lata jej mama zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Wydarzyło się to podczas czytania na głos książki przez tatę Meggy. Córka nie rozumiała dlaczego ojciec kupuje tyle książek, ale nigdy nie pozwala czytać ich na głos. Dar wyczytywania postaci i wysyłania ich do innego świata staje się początkiem niezwykłych historii. Mo czyli tata dziewczyny posiadał książkę „Atramentowe serce”, którą pewien człowiek o imieniu Capricorn chce za wszelką cenę zniszczyć wraz z wszystkimi innymi egzemplarzami. On także został wyrwany ze swego świata przez Mo, ale za nic w świecie nie chce tam wracać. Zrobi wszystko, aby uniemożliwić odesłanie go z powrotem.

 Poznajemy też ciotkę dziewczynki,  Elinor, której wielką miłością są książki i posiada ich sporą kolekcję. Podwładny Capricorna, Basta porywa Meggie i autora książki, Fenogila. W tym samym czasie dziewczynka odkrywa, że odziedziczyła talent po ojcu, ponieważ podczas czytania ,,Piotrusia Pana’’ wyczytuje Dzwoneczka. Kiedy dowiaduje się o tym Capricorn, rozkazuje przywołać jej Cień – najgorszego złoczyńcę. Planuje zabić kolejnego bohatera książki, Smolipalucha i zamkniętą z nim kobietę. Fenogilo planuje napisać książkę od początku, zmieniając postać Cienia, tak by Capricorn nie mógł mu rozkazywać. Po przeczytaniu nowej wersji, Cień zabija Capricorna, a Meggie z rodziną oraz z przyjaciółmi ucieka. 

 Książka ma prawie 500 stron, ale ilość stron nie zniechęca , bo treść jest naprawdę niesamowita. Szczególnie dla tych czytelników, którzy lubią książki fantasy. 

 Książka jest bardzo ciekawa, pełna przygód, przez co czyta sie ją z zapartym tchem. Kto zdecyduje się na poznanie przygód Meggie, jej ojca Mo czy reszty bohaterów ten poczuje, że książka ta trzyma w napięciu, a dzięki niej pozna na czym polega prawdziwa przyjaźń, a także przeżyje chwile grozy. Książka choć napisana dla młodzieży, na pewno spodoba się również dorosłym.

 Uważam, że byłoby dobrze, gdyby uczniowie mogli sobie dobierać lektury i wraz z nauczycielem analizować, które z wybranych książek  są inspirujące, ciekawe i wciągają czytelnika w świat literatury. Według mnie czas szkolny ma duży wpływ na to czy będziemy czytać książki jako dorośli. Nie wszystkie lektury, które przerabiamy są dla nas ciekawe i zachęcające. Jednak „Atramentowe serce” jest taką książką, która mogłaby zachęcić uczniów do częstszego czytania książek i odwiedzania bibliotek. Chciałam też wspomnieć, że na podstawie tej książki nakręcono również film. 

  Mam nadzieję, że zachęciłam Panią choć trochę do przeczytania i omówienia tej cudownej książki.

Pozdrawiam 

Kalina Lipińska.

************************************************************************************************

Szanowna Pani,

Nazywam się Aleksandra Urbańska, jestem z klasy siódmej i chciałabym przedstawić propozycję dotyczącą omówienia książki Cornelii Funke pod tytułem „Atramentowe serce”.

Niedawno miałam przyjemność sięgnąć po tę książkę i uważam, że jest to powieść godna uwagi. „Atramentowe serce” jest pierwszą częścią trylogii „Atramentowy świat”. Opowiada ona o dwunastoletniej dziewczynce, Maggie. Przez niezwykłą moc jej ojca, o której zresztą nie ma pojęcia, zostaje wciągnięta w niebezpieczny świat pełen tajemnic. Wkrótce dowiaduje się, że Mo, czyli jej ojciec, czytając na głos potrafi przywoływać do realnego świata postaci z książek. Jeszcze później okazuje się, iż dziewczynka również posiada dokładnie tą samą umiejętność. Zdolność ta sprowadza na nich serię niesamowitych, lecz okropnych przygód.

Książka „Atramentowe serce” zachęca ludzi do czytania i ukazuje wpływ literatury na życie człowieka. Powieść ta nakłania do refleksji dotyczących roli książek w życiu człowieka. Pokazuje nam świat z perspektywy osoby niezwykle oczytanej; większość protagonistów uwielbia czytać, a książki są sporą częścią ich życia. Z łatwością może zachęcić do czytania również osoby wcześniej niezainteresowane literaturą. Oprócz tego w książce podane są liczne tytuły bądź cytaty z innych utworów, które mogą zainteresować czytelnika do sięgnięcia po kolejną, inną powieść.

Książka pokazuje nam istotność relacji międzyludzkich, w szczególności relacji rodzinnych. Dobrym przykładem jest relacja Meggie z jej ojcem, Mo. Meggie bardzo martwi się o swojego ojca, a Mo jest w stanie zrobić wszystko, żeby jego córka była bezpieczna. Gdy zostają od siebie oddzieleni, Mo stara się ją uratować, np. wysyła do niej karteczkę z zaszyfrowaną wiadomością napisaną w języku z „Władcy Pierścieni”, aby zapewnić, że wszystko jest z nim w porządku i wkrótce uwolni ją ze swego rodzaju niewoli. Ryzykuje, aby później ją ocalić. Pokazuje to, że relacje rodzinne są nieprawdę ważne i nic nie jest w stanie je zniszczyć.

Powieść ta ma nieszablonową fabułę, porywającą już od pierwszych stron. Cornelia Funke stworzyła rozbudowany świat, zawierający zarówno niemal baśniowe, radosne elementy, jak i miejsca, których same opisy wywołują niepokój. Akcja porywa już od pierwszych stron, nie można się od niej oderwać. Autorka świetnie buduje napięcie i sprawia, że nikt nie jest w stanie spokojnie wyczekiwać kolejnych rozdziałów. Bohaterowie są umiejętnie stworzeni, co sprawia, iż czytelnik wczuwa się w ich przeżycia i emocje. Wystarczy zamknąć oczy, a wyobraźnią jest się w przerażającej wiosce Koziorożca lub w wypełnionym po brzegi książkami domu Elinor.

Jeśli uzna Pani propozycję omówienia tej książki za ciekawą, jestem chętna do pomocy w przygotowaniu potrzebnych materiałów. Wierzę, że omówienie na lekcji książki „Atramentowe serce” będzie dla uczniów niesamowitym wrażeniem. Z góry bardzo dziękuję za rozważenie mojej pozycji.

Z wyrazami szacunku, Aleksandra Urbańska.

****************************************************************************************************

Szanowna Pani,

Chciałabym zaproponować omówienie na lekcjach języka polskiego powieści Cornelii Funke pt. "Atramentowe serce". Uważam, że ta książka byłaby ciekawą i wartościową pozycją, która nie tylko rozbudziłaby naszą wyobraźnię, ale także zachęciłaby uczniów do czytania. 

"Atramentowe serce" to niezwykła opowieść o Meggie, dwunastoletniej dziewczynce, która odkrywa, że jej ojciec Mo (Mortimer) posiada wyjątkowy dar - gdy czytał książkę postacie lub rzeczy z niej pojawiały się w  świecie rzeczywistym. Niestety umiejętność ta niosła ze sobą poważne konsekwencje, ponieważ czasem to były złe osoby, na przykład złoczyńca Capricorn oraz jego sługa Basta. W zamian za nich do książki trafiła matka Meggie. Od tego momentu Mo próbował odzyskać ukochaną ukrywając jednocześnie swoją umiejętność by nie narazić córki i innych ludzi na niebezpieczeństwo.

W powieści pojawiają się również inne ciekawe postacie, takie jak Elinor, która jest ciotką Meggie, pasjonatką i kolekcjonerką książek. Na początku wydawała się ona oschła, ale z czasem pokazała swoją odważną i lojalną naturę. Ważną rolę odgrywa także Fenoglio, który jest autorem książki "Atramentowe serce" z której pochodzą niektóre postacie. Jest on istotny, ponieważ uświadamia czytelnikowi jak wielką odpowiedzialnością jest tworzenie fikcyjnych światów i ich bohaterów. 

Dodatkowym atutem tej powieści jest sposób, w jaki autorka oddaje miłość do książek. Każdy rozdział rozpoczyna się cytatem z klasycznych dzieł literatury, co samo w sobie może być pretekstem do ich omówienia i zachęcenia uczniów do sięgnięcia po inne utwory.

"Atramentowe serce" porusza również wiele ważnych tematów, takich jak więzi rodzinne, odwaga, poświęcenie, lojalność oraz walka dobra ze złem. Postacie są barwne, a ich losy skłaniają do refleksji i rozmów na temat podejmowanych przez nich decyzji. Jej baśniowa fabuła połączona z głębokim przesłaniem, sprawia, że trafia zarówno do młodszych jak i starszych czytelników. 

Myślę, że wprowadzenie tej książki do listy omawianych lektur, byłoby interesującym urozmaiceniem i zachęciłoby wielu uczniów do aktywnego udziału w lekcjach oraz do czytania książek.

 

Z poważaniem

Zuzanna Tokarz, kl. 7A